Βήχας

ΒΗΧΑΣ

Ο βήχας αποτελεί ένα φυσικό αντανακλαστικό, ένα σημαντικό μηχανισμό απομάκρυνσης ξένων σωμάτων από την αναπνευστική οδό (βλέννη, σκόνη, καπνός, μικροοργανισμοί). Ειδικά στις λοιμώξεις του αναπνευστικού που το κροσσωτό επιθήλιο του αναπνευστικού βλεννογόνου χαλάει και δεν επαρκεί για την απομάκρυνση ξένων σωμάτων, ο βήχας επιτελεί ιδιαίτερα σημαντική λειτουργία στον καθαρισμό της αναπνευστικής οδού. Είναι λοιπόν απαραίτητο μην προσπαθήσουμε να τον σταματήσουμε με φάρμακα. Έτσι η χρήση αντιβηχικών φαρμάκων δεν συνιστάται στα παιδιά.

Ένα παιδί με βήχα που παρατείνεται κάποιες μέρες πρέπει να εξετάζεται από τον παιδίατρο. Καλό είναι να μπορείτε να του παρέχετε πληροφορίες από το ιστορικό, όπως η ημερομηνία έναρξης του βήχα, αν είναι ξηρός ή παραγωγικός, ποιες ώρες της μέρας ή της νύχτας εμφανίζεται, αν επιδεινώνεται με το τρέξιμο ή το γέλιο, η χροιά του και τυχόν αλλαγές στα χαρακτηριστικά του, καθώς και αν συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, όπως δύσπνοια (λαχάνιασμα) ή πυρετό.

• Εάν διαπιστωθεί βρογχόσπασμος, θα χορηγηθούν εισπνεόμενα φάρμακα.

• Αν διαπιστωθεί πιθανή μικροβιακή λοίμωξη (π.χ.πνευμονία), τότε θα χρειαστεί η χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής.

• Εάν διαπιστωθεί οπισθορρινική ρύση, ρινίτιδα δηλ. με μύξες που κυλάνε και ερεθίζουν τον οπισθοφάρυγγα, τότε θα χρειαστούν ρινοπλύσεις, όπως περιγράφονται εδώ.

• Σπάνια ο βήχας είναι ψυχογενής, κάτι δηλαδή σαν τικ.

• Σπάνια θα χρειαστουν βλεννολυτικά/αποχρεπτικά. Το καλύτερο βλεννολυτικό είναι η καλή ενυδάτωση του ασθενούς.

• Σε σπάνιες περιπτώσεις ύποπτου ή επίμονου βήχα, ο παιδίατρος μπορεί να παραπέμψει τον ασθενή σε παιδοπνευμονολόγο.

Παναγιώτα Χαϊκάλη Παιδίατρος